ฝากบทเพลง ขับขาน แทนกานท์ตอบ
จึงขอมอบ สำเนียง ด้วยเสียงใส
บรรยายความ ตามวิมาน คนบ้านไพร
แม้ภาพไม่ สอดคล้อง ให้ต้องมนตร์
เป็นบทเพลงจากใจ ให้ผองเพื่อน
ขอขอบคุณ ที่เยือน เหมือนหยาดฝน
ชะโลมขวัญ วันเหงา เศร้าเต็มทน
กลับได้ ยลกวี ที่งดงาม...
"สุนันยา"
หอมไอดิน กลิ่นหญ้า คราลมหวน
ระรื่นชวน รวนรัก สุดหักห้าม
เที่ยงอาทิตย์ สถิตจ้า ฟ้าสีคราม
หวิวหวาบหวาม ตามเพลง บรรเลงกานท์
จมภวังค์ ฝังกาย จนบ่ายคล้อย
ละลิ่วลอย คอยเคียง สำเนียงหวาน
ยังซาบซึ้ง ถึงห้วง สุดดวงมาน
เดียวกลางดาน ลานเก่า เหงาเหลือเกิน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
