สูดโมงยามท่ามเช้าที่เบาเรียบ
วางใจเงียบเงียบก่อนเคยอ่อนล้า
นั่งทบทวนหวนคิดถึงเวลา
ที่รุดหน้าผ่าร้อนร้าวมายาวนาน
เกินไปไหมในชีวิตของมนุษย์
เมื่อถึงจุดยุตินิยามหวาน
ฝืนหรือเปล่าระหว่างเงาของวันวาน
ฤดูผ่านวันหนาวคงร้าวใจ
หยุดเสียทีดีไหมในวันนี้
เมื่อทางที่เดินต่อต่อไม่ไหว
ก็ควรหยุดหยุดเดินเผินเผินไป
ดีกว่าไร้เยื่อใยในรักกัน. . .
ฝืนต่อเพื่ออะไรในวันหน้า
เมื่อมันล้ากว่าจะเป็นเช่นดั่งฝัน
รักไม่ได้แต่ไม่ใช่ไม่รักกัน
ปล่อยเธอ-ฉันปล่อยรักนั้น"มันไม่จริง"
วางใจเงียบเงียบก่อนเคยอ่อนล้า
นั่งทบทวนหวนคิดถึงเวลา
ที่รุดหน้าผ่าร้อนร้าวมายาวนาน
เกินไปไหมในชีวิตของมนุษย์
เมื่อถึงจุดยุตินิยามหวาน
ฝืนหรือเปล่าระหว่างเงาของวันวาน
ฤดูผ่านวันหนาวคงร้าวใจ
หยุดเสียทีดีไหมในวันนี้
เมื่อทางที่เดินต่อต่อไม่ไหว
ก็ควรหยุดหยุดเดินเผินเผินไป
ดีกว่าไร้เยื่อใยในรักกัน. . .
ฝืนต่อเพื่ออะไรในวันหน้า
เมื่อมันล้ากว่าจะเป็นเช่นดั่งฝัน
รักไม่ได้แต่ไม่ใช่ไม่รักกัน
ปล่อยเธอ-ฉันปล่อยรักนั้น"มันไม่จริง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
