ก่อลมปราณ เลือดเนื้อ เอื้อความหวัง
ให้รู้รัก รู้ละเมียด รู้เกลียดชัง
และพร้อมพรั่ง ด้วยความอยาก อันมากมี
คือกิเลส สามัญ อันโลกให้
ยัดเยียดใส่ ทั้งทุกข์ และสุขศรี
บ้างพานพบ วิปโยค บ้างโชคดี
ตามวิถี ครรลอง ของมนุษย์
"คุณปู่"
หากแม้มีดวงจิตพินิจใส
มองแก่นใน ให้เห็น เป็นที่สุด
มีเมตตามอบไว้ให้นงนุช
เป็นประดุจ ธารใจ ที่ใสงาม
คือสิ่งควรมวลเหตในเจตุสร้าง
คือทุกอย่าง วางหมายมิใช่หยาม
เป็นเนื้อแท้ ดวงจิต พินิจตาม
คุณค่าความ ดั่งทองผ่องอำไพ..
"สุนันยา"
มองแก่นใน ให้เห็น เป็นที่สุด
มีเมตตามอบไว้ให้นงนุช
เป็นประดุจ ธารใจ ที่ใสงาม
คือสิ่งควรมวลเหตในเจตุสร้าง
คือทุกอย่าง วางหมายมิใช่หยาม
เป็นเนื้อแท้ ดวงจิต พินิจตาม
คุณค่าความ ดั่งทองผ่องอำไพ..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
