อันความรัก ของฉัน นั้นแสนหวาน
เปรียบอ้อยตาล หวานซึ้ง พึงจำได้
แต่ตอนนี้ ตัดขาด แล้วเยื่อใย
ความรักเคย ฉ่ำใจ นั้นไม่มี
รักไม่ยุ่ง มุ่งงาน กร้านชีวิต
รู้ถูกผิด คิดมาก ยากจากหนี
โน่นก็รัก นี่ก็หลง ทำไงดี
ขืนอยู่ไป ใจนี้ ซี้แน่นอน
จึงตัดใจ หนีเปลี่ยว อยู่เดี่ยวโดด
ครองความโสด ความช้ำ ร่ำกอดหมอน
จะหาใคร เล่าหนา มาอาทร
ขอวิงวอน ถ้ามี รี่ส่งมา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
