~ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกัน..ในวันที่ฉันอ่อนแอ~

เ พ ร า ะ ดื้ อ แ ล ะ รั้ นจ น เ ป็ น นิ สั ย
ใครต่อใครเค้าระอา..จนไม่อยากสน
แค่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไป...ที่อ่อนไหวซะจน
ทำให้ใครหลายคน...เป็นห่วงเป็นใย

บั ง เ อิ ญ ค น บ น ฟ้ า . . . มี เ ม ต ต า อ ยู่ บ้ า ง
ช่วยลบความอ้างว้างและหวั่นไหว
ส่งเพื่อนพ้องที่แสนดี...มากมีน้ำใจ
คอยประครองน้องไว้...ยามอ่อนแรง

ข อ บ คุ ณ ดีเจ ที่ แ ส น ดี (ยกเว้นตอนชอบหลอกผีอ่ะ)
เสียงปลอบโยนของพี่ไม่เคยเสแสร้ง
ขอบคุณไมตรีจิตจากพี่แกง
ที่คอยแสดง

ให้น้องรู้ว่าห่วงใย

ข อ บ คุ ณ ดงจัง ข อ ง มิ ก ะ จั ง
ถึงจะทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ก็ยังทำเค้ายิ้มได้
ขอบคุณน้องเลิฟที่มักเข้าใจ
และคอยติดตามถามไถ่เสมอมา

ข อ บ คุ ณ พี่พัด ส ำ ห รั บ ค ว า ม อ า ท ร
ที่ทุกค่ำคืนก่อนนอน...ต้องฝากความห่วงหา
ขอบคุณพี่พันนี่...ที่ถามน้องให้ได้สติว่า
วันนี้เอมมี่เลิกบ้า

แล้วหรือยัง

ข อ บ คุ ณ พี่ วิ ที่ ไ ม่ เ ค ย ไม่รู้ใจ
คอยแบ่งปันหัวไหล่...ให้พักพิงยามหมดหวัง
ขอบคุณผู้ไม่ประสงค์ออกนาม..ที่ตั้งคำถามให้ระวัง
ว่าโลกนี้คงไม่เป็นดั่ง..สิ่งที่หวังทุกเรื่องไป

ข อ บ คุ ณ เจ้าของกระทู้ดีๆ
ให้ใครบางคนเค้าฝากความรู้สึกที่มีไว้ให้
ขอบคุณอีกครั้ง...ทั้งเฟสและเวปบ้านกลอนไทย
ที่ทำให้ทุกคืนผ่านไป...อย่างไม่เดียวดาย

ขอขอบคุณด้วยเสียงหว้านหวาน..อีกสักครั้ง(หุหุ เค้าไม่ได้คิดเองนะ มีคนบอก)
และจะตะโกนให้ดั๊ง...ดัง...ถึงพี่น้องทั้งหลาย
ผ่านราตรียามนี้ที่ดาราเรียงราย
และสุดท้าย..ช่วยเอียงแก้มมาใกล้ ๆ
..............จุ้ฟฟฟฟฟฟขอบคุณทุกคนไงคนละที

----สำหรับสาว ๆ แถมแก้มป่อง ๆ ให้จุฟฟฟคืนนะจ๊ะ----
(ขอบคุณยูจังกับน้องวันเพ็นด้วยเค้าไม่ได้ลืมตัวเองนะจ๊ะ)
ขอบคุณจากหัวใจค่ะ

อิ่มเอม-มิกะจัง-พี่เอม-น้องเอม-เอมี่