สายลมเหงาพัดเรามาพบกัน
.....
สายลมพัดผ่านมาพร้อมกับความหนาว
ไม่ปรากฏข่าวคราว จากคืนค่ำ
มีแค่เพียงเรื่องเล่า จากเงาดำ
สะท้อนภาพความทรงจำ ซ้ำไปมา
คืนนี้ไม่มีพระจันทร์ในสายลม
มีแต่ความขื่นขมระทมหา
ผ่านฤดูหยุดพักเมื่อรักลา
เก็บไว้ในความเหว่ว้าของชีวิต
…..
ใครคือสายลม?...
ที่พัดห่มห้วงคำนึงมาตรึงจิต
สัมผัสถึงความงามหรือหนามพิษ
หรือไม่ใช่สักนิด มิตรราตรี
…..
รอความห่วงใยจากใครบางคน
ทักทายจนรับรู้อยู่ที่นี่
ต่างคนต่างพบความหมายที่มันมี
อยู่กันแบบพอดี เสมอมา
ให้ความรักเป็นไออุ่นจะได้ไม่เหงา
ผ่านเส้นทางเก่าเก่า วันอ่อนล้า
จากค่ำคืนมืดมิด ยามนิทรา
“คนแปลกหน้า” รู้สึก นึกคุ้นเคย
…..
สายลมเหงาพัดเรามาพบกัน
หรือด้วยจิตผูกพันความฝันเอ่ย
หรือว่าเราไม่เหลือ อะไรเลย
เหลือเพียงความชาเฉย ก็เท่านั้น!
…..
ภาพจาก oknation.net
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
