รัตติกาล กาลใดใคร่มืดมิด
อาทิตย์ปิด ปิดแสงแจ้งเสมอ
ดาราพราว พราวแสงแจ้งไม่เบลอ
ครวญพร่ำเพ้อ เพ้อรักหักใจลา
คราเมื่อจันทร์ จันทร์สาดวาดแสงรุ่ง
เหมือนจะปรุง ปรุงแต้มแซมเวหา
นวลแสงเจิด เจิดจันทร์มั่นดารา
กัลยา ยาใจใคร่อับจน
คราแลเห็น เห็นดาวพราวแสงเจิด
จันทร์แพร้วเพริศ เพริศงามท่ามเวหน
เมื่อคราแล แลเห็นเพ็ญทุกข์ทน
เหมือนหมองหม่น หม่นรักให้หักลา
อาทิตย์ปิด ปิดแสงแจ้งเสมอ
ดาราพราว พราวแสงแจ้งไม่เบลอ
ครวญพร่ำเพ้อ เพ้อรักหักใจลา
คราเมื่อจันทร์ จันทร์สาดวาดแสงรุ่ง
เหมือนจะปรุง ปรุงแต้มแซมเวหา
นวลแสงเจิด เจิดจันทร์มั่นดารา
กัลยา ยาใจใคร่อับจน
คราแลเห็น เห็นดาวพราวแสงเจิด
จันทร์แพร้วเพริศ เพริศงามท่ามเวหน
เมื่อคราแล แลเห็นเพ็ญทุกข์ทน
เหมือนหมองหม่น หม่นรักให้หักลา