[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[a moth]

กลอนของเธอ : เธอคือสายลม?



กลางสายลมดอกโมกช่อโยกเยก
บัลลังก์เมฆเคลื่อนผ่านม่านไม้หนา
ผ่านฤดูฝนชะ – กรกฎา
จนระนาดหยาดฟ้าหยดมาเยือน
...
นั่งปราศรัยกลางค่ำ – ระบำเม็ดฝน
ผ่านคำสนทนา ฟ้าไร้เพื่อน
เก็บใบไม้ฝึกเป่าเพลงร้าวเดือน
สูญเสียความหวังเลือน – ดั่งดาวเปื้อนดิน
เปิดเพลงฟัง “ข้ามฟ้า มาร้องไห้”**
ค่ำคืนนี้กล่อมใกล้ คนไกลถิ่น
พบกันเพียงสั้น-สั้น ฝันโบยบิน
กะเทาะหินหัวใจไปช้า-ช้า

เอื้อมมือจับมือใคร ก็ไม่รู้
ระฆังลมสั่นพรู เริ่มรู้ว่า
รอยยิ้มดั่งเจ้าชายจักฉายมา
ผ่านปากกา,หน้าจอ,การรอคอย

อาจคนคุ้นคนเดิมเติมชีวิต
หรืออาจไม่ใช่มิตรสักนิดหน่อย
พลัดหลงกันวันน้ำตาตกปรอย
พิษแผลพร้อยคือค่า ชะตากรรม
...

จนดึกดื่นคืนเหงา – นั่งเท้าคาง
ชีวิตผ่านความว่าง ระหว่างค่ำ
บรรจงเก็บแฟ้มเก่า – เข้าที่ประจำ
เปิดเพลงเดิมซ้ำ-ซ้ำ มองข้ามฟ้า
สัมผัสมืออ่อนนุ่มไร้ซุ่มเสียง-
ไร้สำเนียง ไร้ตัวตน ให้ค้นหา
สัมผัสลม สัมผัสเธอ เสมอมา
จนหลงคว้าอากาศ...วาดวิมาน!.

**เพลงข้ามฟ้ามาร้องไห้ (เจี๊ยบ วรรธนา)
  http://musicbox.dontreeza.com/music1/1219.html



ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ