"ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว ที่ส่องประกายวับวาวอยู่บนฟากฟ้า...."
วิมานดิน
วิมานดินถวิลฟ้าเวหาหาว
ฝากรักบอกหยอกดาวพราวแดนสรวง
ส่องประกายเกร็ดแก้วดั่งแพรวพ่วง
จง “ระย้าย้อยร่วงสู่ห้วงดิน”
“เธอ” อยู่สูงจรูงใจใฝ่ฝันหา
แสงเหลืองนวลชวน “ข้า” ว่าสุขศิลป์
ระยิบระยับวับวามอร่ามจินต์
ธรณินทร์นี้ปองครอบครองใจ
ฝากถึงดาวพราวแสงแจ้งตระหง่าน
อันตระการกลาดเกลื่อนเคลื่อนสดใส
ที่สุกเปล่งป่านผ่องเรืองรองไกล
ขอดาวหล่นจนใกล้ในวิมาน.....
หทัยกาญจน์
๒๒ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔