สายใยดุจสายธาร

ริมน้ำตก แห่งนี้ เมื่อปีก่อน
            เธอเคยนอน ซุกไซ้ ในอกฉัน
            ป้อนคำรัก หวานชื่น นับหมื่นพัน
            ขอมีกัน และกัน ตราบวันวาย

ริมน้ำตก วันนี้ ณ.ที่เก่า
            ฉันจับเจ่า เศร้าสร้อย คอยโฉมฉาย
            นานแล้วเธอ เลิกมา ปรากฏกาย
            ทุกเช้าสาย บ่ายเย็น ไม่เห็นเงา

เสียงน้ำตก ชลธาร สะท้านโสต
            แอบโอยโอด รำพึง คิดถึงเขา
            สนธยา ยามนี้ มีแต่เรา
            นั่งเงียบเหงา หดหู่ อยู่กลางไพร

กิริยา วาที ที่ฉอเลาะ
            ท่าออเซาะ ค้อนควัก แกล้งผลักไส
            ยังเห็นภาพ ประหนึ่ง พึ่งผ่านไป
            แล้วไฉน ยุพา มาตัดรอน

มองสายธาร คดเคี้ยว ไหลเลี้ยวลับ
            ช่างเหมือนกับ น้ำใจ สายสมร
            ขาดซึ่งความ แหนหวง ห่วงอาวรณ์
            นึกอยากจร ก็ไป ไม่ร่ำลา