๐ คิดถึงกลอน เขียนคน..เคยค้นเขียน
คราวแอบเรียน เพียรร่างมาห่างหาย
หรือแอบหลบเหลี่ยมเลย มิเผยกาย
ทั้งเช้าสายบ่ายเย็น ไม่เห็นเยือน
๐ ปล่อยให้จิต คิดถึง..คนึงหา
หวังสบตาหน้าจอ รอเสมือน
หญ้ารอร่ำ น้ำค้างกลางดาวเดือน
จะเอ่ยเอื้อนเสียงไป ก็ไกลเกิน
๐ ได้เพียงฝาก น้ำคำระกำถ้อย
ว่าผู้น้อยรออ่าน มานานเนิ่น
โปรดเถอะหนอ โปรดเขียนขอเรียนเชิญ
วอนดำเนินกลกลอน ลงออนแอร์
๐ จะได้หาย คิดถึงคนึงค้น
อักษรกลเก็บก่อ ต่อกระแส
ขยายพจน์ รจรินมิสิ้นแล
ด้วยรักแท้คิดถึง..ประหนึ่งครู....