ยินลมผ่าว สาวโบราณ ผ่านหญิงเหนือ
สุดจักเชื่อ ฝันไป ใช่จริงหรือ?
ด้วยสาวเหนือ เหลือล้ำ สมคำลือ
สมญาคือ แดนดิน ถิ่นไทยงาม
ใคร่สมัคร ฝากใจ ให้วิตก
เกรงว่าอก แตกกระเด็น เป็นสองสาม
ต้องโศกเศร้า ร้าวรุก ทุกโมงยาม
หลงละเมอ เพ้อพล่าม เพราะทรามเชย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
สุดจักเชื่อ ฝันไป ใช่จริงหรือ?
ด้วยสาวเหนือ เหลือล้ำ สมคำลือ
สมญาคือ แดนดิน ถิ่นไทยงาม
ใคร่สมัคร ฝากใจ ให้วิตก
เกรงว่าอก แตกกระเด็น เป็นสองสาม
ต้องโศกเศร้า ร้าวรุก ทุกโมงยาม
หลงละเมอ เพ้อพล่าม เพราะทรามเชย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ยินคำหวาน อ้อนออด พรอดสาวเหนือ
น้อยใจเหลือ สาวกรุง ขอเอื้อนเอ่ย
เมื่อวานนี้ ยังหยอก บอกเราเลย
ว่าอยากอยู่ ร่วมเขนย เชยชิดกัน
ใจผู้ชาย แจกจ่าย ร้ายยิ่งนัก
ชอบหาญหัก ใจหญิง ทิ้งโศกศัลย์
วันนี้รัก พรุ่งนีหน่าย รักกลายพลัน
เพียงครึ่งวัน เปลี่ยนง่าย ชายรวนเร
พันทอง
[/quote]น้อยใจเหลือ สาวกรุง ขอเอื้อนเอ่ย
เมื่อวานนี้ ยังหยอก บอกเราเลย
ว่าอยากอยู่ ร่วมเขนย เชยชิดกัน
ใจผู้ชาย แจกจ่าย ร้ายยิ่งนัก
ชอบหาญหัก ใจหญิง ทิ้งโศกศัลย์
วันนี้รัก พรุ่งนีหน่าย รักกลายพลัน
เพียงครึ่งวัน เปลี่ยนง่าย ชายรวนเร
พันทอง
โอ้คนงาม ทรามวัย ไยงอนเง้า
คิดอะไร ใครเล่า เขาหันเห
ยังคงรัก ปักใจ ใช่เกเร
ไม่คิดหน่าย ถ่ายเสน่ห์ เล่ห์วจี
ถึงอย่างไร ให้เป็นหนึ่ง อย่าพึ่งหลง
คิดปลดปลง ใจเล่า เจ้าโฉมศรี
พี่รักน้อง ปองนุช สุดชีวี
เพื่อแจ่มจันทร์ "พัน"พี่ นี้คนเดียว.../
บูรพาท่าพระจันทร์
คิดอะไร ใครเล่า เขาหันเห
ยังคงรัก ปักใจ ใช่เกเร
ไม่คิดหน่าย ถ่ายเสน่ห์ เล่ห์วจี
ถึงอย่างไร ให้เป็นหนึ่ง อย่าพึ่งหลง
คิดปลดปลง ใจเล่า เจ้าโฉมศรี
พี่รักน้อง ปองนุช สุดชีวี
เพื่อแจ่มจันทร์ "พัน"พี่ นี้คนเดียว.../
บูรพาท่าพระจันทร์