สุดจักเชื่อ ฝันไป ใช่จริงหรือ?
ด้วยสาวเหนือ เหลือล้ำ สมคำลือ
สมญาคือ แดนดิน ถิ่นไทยงาม
ใคร่สมัคร ฝากใจ ให้วิตก
เกรงว่าอก แตกกระเด็น เป็นสองสาม
ต้องโศกเศร้า ร้าวรุก ทุกโมงยาม
หลงละเมอ เพ้อพล่าม เพราะทรามเชย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
แล้วใครเล่า เฝ้าอ้อน ป้อนคำหวาน
ฝากลมผ่าน ดวงจิต พิศเฉลย
ใส่ใจครวญ หวนหา กระไรเลย
ใยนิ่งเฉย ไม่สะทก อกด้านชา
ไม่เคยทำ ร้ายใคร ให้อกแตก
ไม่เคยแยก แหกใจ ใครพี่ขา
มีแต่มอบ รักหวาน ผ่านอุรา
รู้ไหมว่า ดวงใจ ให้พี่ครอง
..กุสุมา..