คลื่นสายลมห่มพัดซัดเวลา
นาฬิกาก้องกึกร้องตึกตัก
เสียงหัวใจใฝ่ถามว่าความรัก
หยุดชะงักเงียบงัน...ฉันหรือเธอ
แค่ทรงจำคำตอบในกรอบอุ่น
แทนขอบคุณความรักทักเสมอ
เพียงดึกดื่นตื่นฝัน..ฉันอย่างเจอ
แต่ไร้แววแก้วเผลอเพ้อพกไป
ใบไม้ร่วงพ่วงกิ่งละทิ้งก้าน
ในคืนหนาวร้าวร้านสะท้านไหว
ยังผลัดสีมีเปลี่ยนละเวียนใบ
เปรียบเสมือนเพื่อนใหม่ได้จากกัน
กว่าจะผลิผลดอกออกช่อสวย
กว่าห้วงใจได้ระรวยด้วยสุขสันต์
กว่าแสดงแสงหนึ่งซึ้งรำพัน
กว่าคืนนั้นคืนวานที่ผ่านมา
เธอใช่ไหม? ใครนั้นที่ฉันถาม
ส่งเสียงหวั่นนั้นม่านสาส์นห่วงหา
ดั่งแก้วใจใครคิดติดตรึงตรา
ฉันกล่อมเห่เวลาเพื่อมาพบ
ดึกป่านนี้มีฝันถึงฉันไหม???
หรือนิทราคราใดใจสงบ
คลื่นสายลมห่มกอดพรอดบวกลบ
เพียงเพื่อกลบกลาดเกลื่อนเคลื่อนคะนึง
คลื่นสายลมห่มพัดซัดเวลา
นาฬิกาก้องกึกดึกคิดถึง
ช่างดำเนินเพลินหาจนตราตรึง
นี่คือเสียงรำพึง...ซึ่งวันวาน
หทัยกาญจน์
๒๒ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
