เพลงยาวถึงเพื่อน
เป็นเรื่องเศร้าเสียดศัพท์พยับสวรรค์
ว่าตัดวงศ์ตายวาสน์จนขาดกัน
แต่วันนั้นตัดเนื่องนิกรนัย
แม้มูลเหตุเลศเลขปัจเจกปักษ์
ยังเคลือบคลุมหลุมหลักตรรกะวิสัย
แต่ขุ่นข้นก็ยังข้นเป็นโคลนไป
เกินใครกล่าวครบกลบข่าวครอง
หากจะจริงจบจางกลางสะบั้น
สนานนั้นก็บั่นเสี่ยงเพียงสนอง
กับลมเอ่ยเอื้อนอาจฝาดละออง
แต่ครองควบขับอารมณ์เคียน
เสียดายมวลปัทมปิยมิตร
กับกถาอันสถิตบุริมเสถียร
เวลาบ่มแร่งบากแห่งพากเพียร
อนันต์นั้นจำเนียรเกินเนิ่นนาน
จะพรากเพื่อนตามอำเภอด้วยเผลอพลาด
เมื่อผืนหนังยังสาดกว่าเสื่อสาน
โลกวันนี้ผีรั้นกว่าวันวาน
ตำนานกรานกฐินยังนินทา
ถ้าปิ้งปลาวิฬาร์ไหนจะไม่อ้วน
สุนัขหิวหรือจะหวนทวนคาถา
ปลาทั้งราวข้าวทั้งหม้อหรือพอยา
ต่อแล่เนื้อเกลือทากระดูกแทน
จึงอยากรู้เพื่อนรักว่าหนักนิ่ง
นี่คือเสี้ยวหลายสิ่งบนสิบแสน
อย่าปรารมภ์ปริเวทกับเศษแคลน
ภูผาแผ่นแน่นกสิณกว่าดินเอย ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๒๒.๑๒.๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
