แดดยามบ่าย ฉายอุ่น ละมุนแดด
ส้มแกมแสด ทอสาย ลายสีส้ม
ลมเอื่อยริน พัดไกว หอมสายลม
จางผสม กลิ่นบัว ยั่วกลิ่นจาง
คล้อยเคลื่อน ริม คุ้งเหนือ เรือ คล้อยคลื่อน
ห่างบ้านเรือน ลับตา ขอบฟ้าห่าง
วางไม้พาย ถอนสายบัว มัวถอนวาง
เลาะริมข้าง กอ.กก นกลัดเลาะ
ก้มแหวก.กก ผงกหัว มัวก้มก้ม
เผาะ...ผลอยจม พลาดกิ่ง ดิ่งลงเผาะ
เซาะไซร้หา กุ้งหอย คอยไซร้เซาะ
เจรียงเสนาะ ”กวั๊ก...กวั๊ก” กู่รักเจรียง
ถอนสายบัว มัวหวั่นไหว ใจไม่ถอน
เสียงไผ่อ้อน เสียดกอ ดั่งซอเสียง
สำเนียงซึ้ง กึ่งเศร้า เคล้าสำเนียง
พายหลบเลี่ยง กอบัว กลัวช้ำพาย
สาวบ้านสวน ครวญคร่ำ คำจากสาว
หายใจเข้า ก็หม่นไหม้ จนใจหาย
คลายอารมณ์ ห่มเหงา เศร้าไม่คลาย
ลำนำร่าย จากปลายสวน หวนลำนำ…
แซมค่ะ