เผลอคิดถึง
ฝาก....สายลมห่มกอด,โอบ,พรอด,รัก
ฤดูหนาวราวทักสลักฝัน
หอบสำเนียงเสียงหนึ่งซึ้งรำพัน
จากดวงใจจิตฉันนั้นเพื่อเธอ....
แม้ตัวห่างร้างไกลไม่แนบชิด
อยากไปอิงมิ่งมิตรคิดเสมอ
ไม่สบายหายหรือยังหวังพบเจอ
ฝากกลอนกานท์สาส์นเพ้อ..."เผลอคิดถึง"
หายไวๆ นะค่ะพี่สุนันยา คิดถึง
หทัยกาญจน์
๒๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔