"ขอบคุณความรัก : ที่ยังทักทาย "
...
เอี้ยวตัวเหลือบมองดอกโมก หน้าง้ำทำโลกไหวหวั่น
แอบเคืองม่วงอ่อนอัญชัน ยื่นก้อยดีกัน ฉัน – เธอ
คำกลอนเก่า-เก่าเล่าเรื่อง ต่างเมืองต่างคำนำเสนอ
“ดวงใจ”วันเหงาเราเจอ เสมอสมาน บันทึก
แมกไม้พลิ้วพราว "ดาวแซม” แต่งแต้มสวยงามรู้สึก
“คนแปลกหน้า” หวังใจนึก ลุ่มลึกคิดถึงหนึ่งใคร
...
ดอกไม้ช่อโตโบผูก
พรวน,ปลูกสวยงามหวามไหว
ส่งมอบให้กันก่อนไป
ที่เหลือปักใส่แจกัน
...
ขอบคุณ
ช่อไมตรีหอมกรุ่นละมุนฝัน
ค่อย-ค่อยหรี่ไฟห้องนั่งมองจันทร์
ฟังหิ่งห้อยรำพัน นิทานดาว
ไม่มีร่มคันเดียวคนเกี่ยวก้อย
ยังมีร้อยชั่วโมง, "ลูกโป่งขาว"
ลอยอ้อยอิ่งตากน้ำค้างพร่างพราว
เอ่ยคำกล่าว เล่า,ถาม,ความเป็นไป
หยิบผ้าผวยผืนหนาริมหน้าต่าง
ห่มใบไม้บอบบาง กลางจันทร์ใส
แอบเอนร่างที่เก่า – เก้าอี้ไม้
เคลิ้มหลับใหลใต้รุ้งริมทุ่งร้าง
ฝันถึงถ้อยสนทนาก่อนลาจาก
เหลือคำถามอีกมาก หากเธอว่าง
เพียงเชื่อมั่นในรัก "นักเดินทาง"
อยู่ท่ามกลางเมฆหม่นต้องทนรับ
...
แบ่งมาบ้างก็ได้ไม่ต้องฝืน
น้ำตาร่วงหยดพื้นปาดคืนกลับ
กดความเหงาเข้าหีบรีบเก็บพับ
เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ถ้าใจพร้อม
จับมือไปด้วยกันกับฉันไหม?
แบ่งสายใยวันท้อร่วมหล่อหลอม
มอบรอยยิ้มสวยสดอย่าอดออม
เราตกตรอมต่างรอกันพอแล้ว.
มือเปล่าใจเปลี่ยวเกี่ยวก้อย หิ่งห้อยหลบลมห่มผ้า |
นิทานล้านดาวพราวนภา จำปาจำปีคลี่บาน |
ผิงไอรักอุ่นหนุนขอน- ไม้นอน ชมจันทร์ฝันหวาน |
ฟ้าเทาราตรีมินาน หลังม่านราตรีมีจันทร์ |
เอี้ยวตัวเหลือบมองดอกโมก หน้าง้ำทำโลกไหวหวั่น
แอบเคืองม่วงอ่อนอัญชัน ยื่นก้อยดีกัน ฉัน – เธอ
คำกลอนเก่า-เก่าเล่าเรื่อง ต่างเมืองต่างคำนำเสนอ
“ดวงใจ”วันเหงาเราเจอ เสมอสมาน บันทึก
แมกไม้พลิ้วพราว "ดาวแซม” แต่งแต้มสวยงามรู้สึก
“คนแปลกหน้า” หวังใจนึก ลุ่มลึกคิดถึงหนึ่งใคร
...
ดอกไม้ช่อโตโบผูก
พรวน,ปลูกสวยงามหวามไหว
ส่งมอบให้กันก่อนไป
ที่เหลือปักใส่แจกัน
...
ขอบคุณ
ช่อไมตรีหอมกรุ่นละมุนฝัน
ค่อย-ค่อยหรี่ไฟห้องนั่งมองจันทร์
ฟังหิ่งห้อยรำพัน นิทานดาว
ไม่มีร่มคันเดียวคนเกี่ยวก้อย
ยังมีร้อยชั่วโมง, "ลูกโป่งขาว"
ลอยอ้อยอิ่งตากน้ำค้างพร่างพราว
เอ่ยคำกล่าว เล่า,ถาม,ความเป็นไป
หยิบผ้าผวยผืนหนาริมหน้าต่าง
ห่มใบไม้บอบบาง กลางจันทร์ใส
แอบเอนร่างที่เก่า – เก้าอี้ไม้
เคลิ้มหลับใหลใต้รุ้งริมทุ่งร้าง
ฝันถึงถ้อยสนทนาก่อนลาจาก
เหลือคำถามอีกมาก หากเธอว่าง
เพียงเชื่อมั่นในรัก "นักเดินทาง"
อยู่ท่ามกลางเมฆหม่นต้องทนรับ
...
แบ่งมาบ้างก็ได้ไม่ต้องฝืน
น้ำตาร่วงหยดพื้นปาดคืนกลับ
กดความเหงาเข้าหีบรีบเก็บพับ
เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ถ้าใจพร้อม
จับมือไปด้วยกันกับฉันไหม?
แบ่งสายใยวันท้อร่วมหล่อหลอม
มอบรอยยิ้มสวยสดอย่าอดออม
เราตกตรอมต่างรอกันพอแล้ว.
ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ