ดาวตก วาววับ แล้วลับหาย
ละม้าย ชีวิน เมื่อสิ้นแสง
ฤดู หมุนเวียน ผันเปลี่ยนแปลง
คนแกร่ง แข็งกล้า ยังราโรย
วัน,คืน แสนสั้น นั้นต่างรู้
โสดอยู่ ทำไม ให้แห้งโหย
พบคน รักชอบ พึงกอบโกย
หว่านโปรย รักแท้ มอบแก่กัน
มิมี ผู้ใด ไร้ตำหนิ
มัวติ มัวเฟ้น อาจเป็นหมัน
ใครจะ ประเสริฐ เลิศครบครัน
สำคัญ ควรจัก มีรักจริง
เลิกห่วง หวงตัว มัวอุดอู้
หาคู่ แนบกาย เถิดชาย,หญิง
ถึงครา เจ็บไข้ ได้พึ่งพิง
เป็นมิ่ง เป็นขวัญ อันกลมเกลียว
ความสุข ใดใด ล้วนไม่เหมือน
มีเพื่อน ยามแก่ ผลัดแลเหลียว
ชาติหนึ่ง ผ่านไป คล้ายแวบเดียว
โดดเดี่ยว อับเฉา เท่าขาดทุน
ยิ่งคู่มาก เพียงใด กำไรแน่
เพื่อยามแก่ แม่นาง ต่างหมอนหนุน
ยามหนุ่มน้อย คอยสมัคร สาวกักตุน
เป็นเตาอุ่น กรุ่นกาย คลายเมื่อยล้า.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เพื่อยามแก่ แม่นาง ต่างหมอนหนุน
ยามหนุ่มน้อย คอยสมัคร สาวกักตุน
เป็นเตาอุ่น กรุ่นกาย คลายเมื่อยล้า.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
