ใส่หูฟังนั่งรอเธอต่อสาย
เช้าถึงบ่ายหายไปไม่โทรหา
เธออยู่ไหนกันหนอขอโทรมา
ฉันตั้งตาท่าอยู่เธอรู้ดี
หรือติดเพื่อนติดการงานประชิด
ฉันเฝ้าคิดทวนไปให้ถ้วนถี่
งานนังนุงยุ่งยากมากเรื่องมี
คิดอีกทีเธอเหนื่อยนักคงพักกาย
อยากจะยินสำเนียงเสียงสักนิด
ประโลมจิตแจ่มใสให้เหนื่อยหาย
ขาดสำเนียงเสียงนวลชวนเดียวดาย
จิตมิวายครวญคร่ำพร่ำรอเธอ
ทุกทุกวันเคยนั่่งฟังน้ำเสียง
ฝากสำเนียงผ่านฟ้ามาเสมอ
วันนี้สายหายไปใจละเมอ
จิตพร่ำเพ้อครวญหาเสียงยาใจ
เสียบหูฟังนั่งจมใต้ร่มรื่น
แทนจะชื่นกลับขื่นจิตคิดหมองไหม้
ทั้งคิดถึงทั้งห่วงหาทั้งอาลัย
ฉันยังได้ตั้งหน้าตั้งตารอ
คิดกดเบอร์โทรหามิกล้าได้
เพราะเกรงใจไปกวนชวนไม่ต่อ
เลยนั่งซึมขรึมอยู่ดูเหมือนตอ
นั่งจนท้อทำไมไม่โทรมา.......
สล่าผิน
โทรศัพท์ แบ็ตหมด กดไม่ได้
ลืมเอาไป ติดตัว ไม่มั่วหนา
ตอนตีสาม มองดู รู้วาจา
ตายล่ะหว๋า ใกล้เวลา โทรหาเธอ
กะจะโทร ถึงเธอ ตอนตีห้า
ไม่อยากกวน เวลา นอนนะเอ่อ
หยิบโทรศัพท์ กดไป ใจละเมอ
คงผิดเบอร์ ต่อใหม่ ใจไม่ดี
ลืมเมมเบอร์ ของเธอ ที่ให้ไว้
โปรดอภัย เถิดหนา ยอดยาหยี
รอเธอโทร กลับมา ก็ไม่มี
จงปรานี เช้านี้ จะโทรไป
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
