ยามเมื่อรักเริ่มร้าง แรมไกล
เหมือนถูกเด็ดดวงใจ จากขั้ว
หยาดน้ำหยดนองไหล อาบเนตร
เหมือนยอดผักริมรั้ว เด็ดจิ้มพริกเกลือ
เยื่อใยไยไม่ไว้ เผื่อจำ
เออช่างกลับลืมคำ ง่ายแท้
สัญญาที่ถลำ รับปาก
ฤาพี่ควรพ่ายแพ้ เลิกร้างรักลา
อาวรณ์นอนอกโอ้ อาดูร
คิดบวกลบหารคูณ เศษเชื้อ
หมายรักจักเพิ่มพูน พลันจาก
ดังมีดกรีดเชือดเนื้อ แหลกแล้วใจสลาย
กระหายรักเก่าครั้ง โหยหา
ใครเล่าจักนำพา เกี่ยวข้อง
เจ้าจากจิบน้ำตา คือพี่
ครองสุขนั้นคือน้อง ที่ทิ้งพี่ไป
ดวงใจไยช่างร้าย นักหนา
รักถ่องแท้ช่างหา ยากแท้
หรือชีวิตมรณา เพราะโศก
โศกก็โศกสุดแก้ กลับรื้อรักคืน
สะอื้นเพราะอ่อนซ้อม จึงตรม
หวังรักจักชื่นชม ชวดสิ้น
หัวใจสุดขื่นขม เกินจุก
ไร้สุขทุกข์แดดิ้น ดับพร้อมตรอมใจฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
