อยากเขียนกลอน หวานซึ้ง สักหนึ่งบท
กลับรันทด หมดถ้อย จะร้อยขาน
อยากเขียนกลอน อ้อนซึ้ง ถึงดวงมาน
กลับเกินกาล จะรับ ปรับอารมณ์
คงเขียนได้แต่กลอน ที่รอนร้าว
หรือกลอนคราว อาวรณ์ นอนขื่นขม
คิดได้แต่ กลอนเศร้า เหงาระทม
เป็นเพราะตรม ที่ใจ หรือไรกัน
อยากเขียนกลอน วอนรัก สลักไว้
แต่ไฉน กลับเป็น เช่นความฝัน
อยากรำพัน หวานชื่น ทุกคืนวัน
แต่ ไยกลั่น กลอนเห็น เป็นน้ำตา
อยากจะร้อยกลอนกานท์ ที่หวานชื่น
อยากจะยื่น คำคม เข้าโถมถา
อยากเขียนกลอน ตอนซึ้ง ติดตรึงตรา
อยากเขียนด้วย อักขรา ภาษาใจ
คงได้แต่ ครวญคำ ซ้ำซ้ำส่ง
มิอาจลง กลอนรัก จากตรงไหน
เพราะไม่รู้ รักเอย เผยเมื่อใด
หากเขียนไป คงไม่ซึ้ง ติดตรึงทรวง
อยากจะเขียน กลอนรัก ฝากสักหน
ให้กับใคร หนึ่งคน ที่บ่นหวง
แต่ยังไม่ มีใคร หมายเดินควง
"คงไร้ดวง ความรัก"....สลักใจ....
“สุนันยา”
คนไร้ดวง ห่วงอันใด หากใจอยู่
เพียงว่าชู้ คู่กมล อยู่หนไหน
ให้กราบพรหม สมพร อ้อนวอนไป
เทพไท้ รู้องค์ คงเมตตา
น่าห่วงใย พิกล คนใจแตก
ถูกยื้อแยก แหลกลง สิ้นสงสาร์
มีชิวิต จิตต์สิ้น ซึ่งวิญญาณ์
ทรมาน์ กว่าใจ ที่ไร้ดวง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เพียงว่าชู้ คู่กมล อยู่หนไหน
ให้กราบพรหม สมพร อ้อนวอนไป
เทพไท้ รู้องค์ คงเมตตา
น่าห่วงใย พิกล คนใจแตก
ถูกยื้อแยก แหลกลง สิ้นสงสาร์
มีชิวิต จิตต์สิ้น ซึ่งวิญญาณ์
ทรมาน์ กว่าใจ ที่ไร้ดวง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
