โอ้เอ๋ย. .เจ้าดอกหญ้า ช่างโสภาระย้าย้อย
ละเลียดแลริ้วรอย ระบัดคล้อย. .ตามลอยลม
ดอกสวยเจ้าดอกหญ้า พลิ้วพัดมา. .เมื่อฟ้าห่ม
ประหนึ่งซึ่งเจ้าตรม มิสุขสมกระนั้นหรือ
ดอกต่ำหนอดอกหญ้า ใครจะมาเอายึดถือ
ระทมระคนคือ ดอกแดนด้าว. . .ที่ร้าวใจ
ไหนเล่าเจ้าดอกหญ้า แผ่วพลิ้วว่าจะลู่ไหว
กลางแดนศิวิไล ช่างเร้นไร้. .แม้ไอดิน. . .
โดย: เฮยอิง
ละเลียดแลริ้วรอย ระบัดคล้อย. .ตามลอยลม
ดอกสวยเจ้าดอกหญ้า พลิ้วพัดมา. .เมื่อฟ้าห่ม
ประหนึ่งซึ่งเจ้าตรม มิสุขสมกระนั้นหรือ
ดอกต่ำหนอดอกหญ้า ใครจะมาเอายึดถือ
ระทมระคนคือ ดอกแดนด้าว. . .ที่ร้าวใจ
ไหนเล่าเจ้าดอกหญ้า แผ่วพลิ้วว่าจะลู่ไหว
กลางแดนศิวิไล ช่างเร้นไร้. .แม้ไอดิน. . .
โดย: เฮยอิง
ปล. สวัสดีครับขอร่วมแจมด้วยนะครับ^ ^
แต่แต่งกาพย์เลยไม่ได้ต่อสัมผัสอะครับ- -:
หากตีค่าราคาตน........ฤๅจะยลได้ทั้งสิ้น
สิ่งหมายในชีวิน.........คือดวงจินต์ ใช่ถิ่นใด
ดอกหญ้า หรือดอกฟ้า..จะนำมาเปรียบไฉน
ดอกขาวพราววิไล......ไร้สีแฝงแต่งแต้มตาม
มองเห็นสวยพิสุจน์......งามสะดุดใจวาบหวาม
ค่าไหนในนิยาม........ไม่สู่ความที่นำจริง
ไอดินกลิ่นดอกหญ้า...งามคุณค่า อีกหนึ่งสิ่ง
ยื้อใจให้ประวิง.........ใคร่แอบอิงซบอุ่ไอ...
"สุนันยา"
ขอบคุณ ที่ร่วมแจมค่ะ
ทักทายช้า ขอโทษด้วยนะคะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
