...ลมพัดผ่านม่านหมอกหยอกความเศร้า
ทุกวันเล่าเฝ้าแต่คอยร่องรอยฝืน-
ฝ่าความหลังสั่งลมจมทั้งยืน
เสียงสะอื่นแว่วสดับรับเสียงลม
...ยามลาร้างห่างไกลใจเจ็บปวด
แม้บทสวดมิอาจดึงตรึงขื่นขม
คราบน้ำตาเอ่อแก้มแต้มให้ชม
เพราะคารมชายหลอกบอกรักเรา
...โอ้อกเอ๋ย...ชายที่รัก...ทักแล้วจาก
ร้อยบทฝาก ให้ร่ำพร่ำถึงเขา
ตามติดเชื้อเยื่อฝังฝั่งทางเงา
คอยตามเผามิเลือนลบ..พบทางไป
...เมื่อเวลามาเพื่อพบ...แล้วจบจาก
วาดเป็นฉากละเลงคำนำไสว
ส่งอาทรความห่วงเป็นบ่วงใย
แล้วจากไกล "คำว่าเรา" เผาอำลา
...ขอสายลมอย่าพัดหวนทวนใจนี้
ขอฤดีอย่าร้าว..น้าวห่วงหา
ขอเหมันห์ผันผ่านกาลน้ำตา
ขอดาราเป็นเพื่อนฉัน...ก่อนวันตาย...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
