แม่ยอดขมองอิ่ม
เหี่ยวหนังหย่อน เหนียงยาน สังขารแย่
เหลือเพียงแก แก่เฒ่า คอยเผาผี
ยามสูงวัย ใกล้ฝั่ง ยังโชคดี
เพราะยังมี แกอยู่ เป็นคู่กรรม
ลูกออกบ้าน หลานออกเรือน เหมือนตายจาก
เลี้ยงเหนื่อยยาก ฝากฝัง หวังคูณค้ำ
พอปีกแกร่ง แรงกล้า มาริยำ
โอ้..ลูกคำ ลูกบังเกิด ประเสริฐจริง
OooO
เหลือรอยยิ้ม ปริ่มหมาก ปากแดงแจ๋
ถึงชะแล แม่อิหนู ยังดูปิ๊ง
แม้นชรา ว่าหนอยาย ยังคล้ายซิง
มิเคยทิ้ง ตาเฒ่า ให้เหงาใจ
นั่งตาฟาง ชมจันทร์ กลั่นคำซึ้ง
อาจหูตึง อีกครั้ง ฟังข้าใหม่
ถ้าเมื่อยล้า ข้านวด ปวดที่ใด
แล้วหลับไหล หนุนตัก "พักเถิดยาย"
มั่วจบ ซะงั้น !! (ร่วมสนุก) บอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
