[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สะเลเต]

ชีวิตคนอย่างเราอาจก้าวผิด
ที่ให้สิทธิ์หัวใจมีไฟหยิ่ง
เมื่อเธอคิดเล่นเล่นไม่เห็นจริง
เราจึงนิ่งไม่ได้อายตนเอง

อาจอ่อนไหวไปบ้างอย่างมนุษย์
ไม่ถึงจุดตั้งตนเป็นคนเก่ง
เมื่อเธอคิดกลับกลอกหลอกไม่เกรง
ฉันจึงเร่งหาทางจะห่างไกล

ขออย่ามาเสกสรรปั้นสีหน้า
บีบน้ำตาให้มานฉันหวั่นไหว
เลิกเสแสร้งรับบทรันทดใจ
เมื่อไม่มีหัวใจให้แก่กัน

อย่าคิดว่าตัวฉันนั้นจะโศก
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถิดนะลานิรันดร์
จวบถึงวันชาติหน้าก็อย่าเลย

--ณัชชา--

เพราะความรักของเราเขามองต่าง
เขาจึงจางเยือใย....ใจเมินเฉย
ผิดที่เรารักเขาเกินเปรียบเปรย
จึงลงเอย...ด้วยเหงาเขาไม่แล

แต่ก็ดีเหมือนกันฉันรับได้
แม้ว่าใจจะช้ำ...ซ้ำรอยแผล
เลิกกันแล้วอย่าง้อ ตามวอแว
เมื่อไม่แคร์...ต่างไปไม่ขอเจอ

ได้เรียนรู้รักนี้มีแต่ช้ำ
เพราะเชื่อคำสัญญา...พารักเก้อ
สัญญาลวงลอยลม...ตรมเพราะเธอ
รักเลิศเลอรักแท้.....แค่นิยาย

กระทู้ที่....500  มอบให้...นัชชา...
---สะเลเต---