ชีวิตคนอย่างเราอาจก้าวผิด
ที่ให้สิทธิ์หัวใจมีไฟหยิ่ง
เมื่อเธอคิดเล่นเล่นไม่เห็นจริง
เราจึงนิ่งไม่ได้อายตนเอง
อาจอ่อนไหวไปบ้างอย่างมนุษย์
ไม่ถึงจุดตั้งตนเป็นคนเก่ง
เมื่อเธอคิดกลับกลอกหลอกไม่เกรง
ฉันจึงเร่งหาทางจะห่างไกล
ขออย่ามาเสกสรรปั้นสีหน้า
บีบน้ำตาให้มานฉันหวั่นไหว
มาเสแสร้งครวญคร่ำไปทำไม
เมื่อไม่มีหัวใจให้แก่กัน
อย่าคิดว่าตัวฉันนั้นจะโศก
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถิดนะลานิรันดร์
จวบถึงวันชาติหน้าก็อย่าเลย
--ณัชชา--
ที่ให้สิทธิ์หัวใจมีไฟหยิ่ง
เมื่อเธอคิดเล่นเล่นไม่เห็นจริง
เราจึงนิ่งไม่ได้อายตนเอง
อาจอ่อนไหวไปบ้างอย่างมนุษย์
ไม่ถึงจุดตั้งตนเป็นคนเก่ง
เมื่อเธอคิดกลับกลอกหลอกไม่เกรง
ฉันจึงเร่งหาทางจะห่างไกล
ขออย่ามาเสกสรรปั้นสีหน้า
บีบน้ำตาให้มานฉันหวั่นไหว
มาเสแสร้งครวญคร่ำไปทำไม
เมื่อไม่มีหัวใจให้แก่กัน
อย่าคิดว่าตัวฉันนั้นจะโศก
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถิดนะลานิรันดร์
จวบถึงวันชาติหน้าก็อย่าเลย
--ณัชชา--