น้ำเหนือนอง ล่องไหล ลงใต้ล่าง
พัดพานาง หนีภัย ให้รู้จัก
เพียงคำแรก แปลกใจ ได้ทายทัก
เราเริ่มรัก เบาเบา เข้าแล้วซิ
มีข้าวกอง พะเนิน เกินหลังรถ
มาไม่หมด บวมแยก แตกเปื่อยปริ
อยู่ศาลา อาศัย ดีไหมนิ
หากว่าผิ น้ำลด หมดลาละ
ช่วยแบกลัง ถังใหญ่ ขึ้นไหล่ขน
วางไว้บน เสื่อสาด ขาดปรุปะ
ใส่ของกิน ปิ่นโต โภชนะ
เธอมากะ ผู้แก่ แม่.ตา.ยาย
เคยล้อเล่น เป็นเพื่อน ได้เดือนหนึ่ง
เคยซาบซึ้ง ช่วยเหลือ มิเบื่อหน่าย
เคยล่อเลี้ยว เที่ยวเพลิน ท่องเนินทราย
หิวตาลาย มื้อแลง แบ่งกันกิน
อยากให้น้ำ ทำเรื่อง เชื่องช้าลด
ให้คืนสด วันชื่น มิรู้สิ้น
อยากให้ กาลเวลา อย่าโบยบิน
ใจคู่จินต์ รินรส พจนา
แล้ววันเจ็บ.. เก็บของ ขึ้นใส่รถ
โศกสลด หม่นหมอง ครองใบหน้า
มากับฝน ขนกลับ ซับน้ำตา
การจากลา..ทำไมหนอ..ทรมาน..
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
