ดอกหญ้าฤดูหนาว
เม็ดน้ำค้างพร่างพราวดาวยอดหญ้า
อุณหภูมิลดต่ำฉ่ำตรึงตรา
ทุกอณูรู้ว่า..หนาวมาถึง
ดอกหญ้าหนาวครานี้
น้ำแข็งกลบ ทบนาที อีกปีหนึ่ง
เพียงสายลมห่มพัดซัดความซึ้ง
พร้อมเสียงคำรำพึง...ดึงย้อนกลับ
ดอกหญ้าเมื่อปีก่อน
ต้นเอนไหวใบอ่อนสะท้อนพับ
ไร้น้ำแข็งแกร่งกล้าค่าระยับ
ระยิบจับจดจ่อ...รอทิ้งตัว
ดอกหญ้าที่อบอุ่น
พลันแสงอรุณเรืองสลัว
จนสาดแสงแสดงแจรงรัว
และริ้วทองผ่องทั่วที่ยอดมัน
ดอกหญ้าเอย....
ทุกถ้อยคำรำเพยเปรยจากฉัน
หลายฤดูรู้เวียนเปลี่ยนรำพัน
ที่รำพึงถึงหญ้านั้นแค่ฝันไป...
หทัยกาญจน์
๑๗ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔