Re: "...ความรู้สึกของการจากลา..."

เมื่อปีกหมอกตอกย้ำถึงความหนาว
อยากถามดาวรู้ไหมใครหดหู่
ในเรื่องเล่ามากมายเป็นสายพรู
จนเช้าตรู่ถมดาวแอบเงาลับ

เมื่อโค้งรุ้งมุ่งตามหาความฝัน
และไหวหวั่นร้างไปไม่หวนกลับ
คืออ้อมกอดแสนหวานผ่านประทับ
ทบเกลียวกับห้วงใจไม่เคยจาง

ถึง...นักเดินทางผู้เหน็บหนาว
คงถึงคราวพบกันหลังการห่าง
ปลอบประโลมลมไหวอันไกลร้าง
ขอบฟ้ากว้างจะห่มขวัญวันพบเจอ

ฝากประกายสายตามาอ้อนออด
เด็ดดวงดาวประดับยอดเมื่อใจเผลอ
และเคยคุ้นอุ่นใจในละเมอ
พาฝันเพ้อถึงเงา...เขาคนนั้น

แซม

ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ เกินไปถึง
ฝากทุกห้วงคำนึงอย่าหวาดหวั่น
ในนามของความรัก แห่งนิรันดร์
แต่งแต้มภาพความฝันของฉัน, เธอ
…..
แสงจันทร์ทอประกาย จนคลายหนาว
บันทึกเป็นเรื่องราว ดาวเสนอ
ในวันที่ร้างหลบ ไม่พบเจอ
เหมือนกับคนเพ้อเจ้อ ไม่เจอใคร
…..
นักเดินทางกลางเถื่อนไร้เพื่อนคิด
จนชีวิตหนักหน่วง สะท้านไหว
เพียงแค่ดาวสนอง ส่องอำไพ
อ่อนล้าในคืนหม่น ก็พ้นวัน
…..
เก็บประกายดาวกอดเข้าออดอ้อน
กับความฝันวันก่อน พร้อมเชื่อมั่น
เพื่อไปสู่ความหมาย ระบายจันทร์
พบและทักทายกัน อย่างคุ้นเคย
…..

เคารพรัก

ทา มะดำ