...อย่าว่าจันทร์ท่านเลย...
...ใครก็เอ่ยฝากความคิดถึงผ่านท่าน..แบบนี้...
...ท่านคงไม่รู้จะให้ใครก่อนดี...
...เป็นผมป่านนี้..ก็คงบ่นจนหัวฟู...
...สัมผัสได้เสมอ...
...บางครั้งเก้อ..บางเหม่อรอก็รู้...
...คุณเอง..ก็คงยุ่งน่าดู...
...แต่ที่มั่นอยู่..เพราะรู้ว่าคุณไม่เปลี่ยนใจ...
...คิดถึงมากมาย...
...ไม่เดียวดาย..เพราะมีคุณรู้ไหม...
...แม้บางเหงา..อาจพ้อร่ำไร...
...แต่..ทุกลมหายใจ..ก็ยังเข้าออกเป็นคุณ...นะ
ปภัสร์
...ใครก็เอ่ยฝากความคิดถึงผ่านท่าน..แบบนี้...
...ท่านคงไม่รู้จะให้ใครก่อนดี...
...เป็นผมป่านนี้..ก็คงบ่นจนหัวฟู...
...สัมผัสได้เสมอ...
...บางครั้งเก้อ..บางเหม่อรอก็รู้...
...คุณเอง..ก็คงยุ่งน่าดู...
...แต่ที่มั่นอยู่..เพราะรู้ว่าคุณไม่เปลี่ยนใจ...
...คิดถึงมากมาย...
...ไม่เดียวดาย..เพราะมีคุณรู้ไหม...
...แม้บางเหงา..อาจพ้อร่ำไร...
...แต่..ทุกลมหายใจ..ก็ยังเข้าออกเป็นคุณ...นะ
ปภัสร์
คิ ด ถึ ง.. เ ห มื อ น กั น
ทุกครั้งที่หลับตาแล้วเคลิ้มฝัน..ภาพที่วนเวียนอยู่ข้างพระจันทร์..เป็นคุณรู้ไหมล่ะ
ฉันเองก็มั่นใจ ..รับรู้ทุกอณูความรัก..ที่ไม่เคยลด..เคยละ
ค่ำคืนที่แสงจันทร์อ่อนล้า..ความเชื่อใจก็จะ..ส่งความคิดถึงแทน
อ ย่ า เ พิ่ ง อ่ อ น ใ จ
ยิ่งห่างมากเท่าไร.ยิ่งคิดถึง..อ้อมแขน
ตอนนี้ทำได้เพียงดูฟ้า.จ้องพระจันทร์.ในยามที่ความอบอุ่น..ขาดแคลน
ฟ้ากว้างจะเป็นไอรัก..ซึ่งไม่อาจแทนอ้อมแขนคุณ..ได้เลย