หมอสวนปรุง นัดมา เอายาต่อ
โรคบ้าบอ มากมาย หลายสถาน
โบกสี่ล้อ ขอรับ กลับตั้งนาน
ร่างพิการ ซอมซ่อ รถปร๋อไป
ดูเวลา ห้าโมง คงจะค่ำ
ฟ้ามืดดำ ไฟทาง สว่างไสว
เดินหน้านิ่ว หิวข้าว ปวดร้าวใจ
จะมีใคร บ้างหนอ พอการุญ
เลี่ยงเลียบคู หูตา พร่าลายพับ
ลมจ่อจับ ลงเถือก เกลือกดินฝุ่น
มีหญิงหนึ่ง ดึงร่าง ช่างใจบุญ
ให้อบอุ่น สวมกอด จึงรอดมา
เธอสวยสุด ดุจธิดา ลาสวรรค์
ผิวผ่องพรรณ นี่หรือ คือ.นางฟ้าฯ
งามนอกใน ใจกาย พร่างพรายตา
คนผีบ้า สมัคร ขอ.รักเธอ.
ถึงบ้า.ก็บ้ารัก.นะจ๊ะๆ...555
รพีกาญจน์ 59
โรคบ้าบอ มากมาย หลายสถาน
โบกสี่ล้อ ขอรับ กลับตั้งนาน
ร่างพิการ ซอมซ่อ รถปร๋อไป
ดูเวลา ห้าโมง คงจะค่ำ
ฟ้ามืดดำ ไฟทาง สว่างไสว
เดินหน้านิ่ว หิวข้าว ปวดร้าวใจ
จะมีใคร บ้างหนอ พอการุญ
เลี่ยงเลียบคู หูตา พร่าลายพับ
ลมจ่อจับ ลงเถือก เกลือกดินฝุ่น
มีหญิงหนึ่ง ดึงร่าง ช่างใจบุญ
ให้อบอุ่น สวมกอด จึงรอดมา
เธอสวยสุด ดุจธิดา ลาสวรรค์
ผิวผ่องพรรณ นี่หรือ คือ.นางฟ้าฯ
งามนอกใน ใจกาย พร่างพรายตา
คนผีบ้า สมัคร ขอ.รักเธอ.
ถึงบ้า.ก็บ้ารัก.นะจ๊ะๆ...555
รพีกาญจน์ 59
หอบหิ้วถุง ก๊อบแก๊ป ด้วยเสมอ
หมอเรียกญาติ ผีบ้า เข้ามาเจอ
หันหลังเผลอ วิ่งลับ จับไม่ทัน
คนแตกตื่น มุ่งดู ข้างคูเมือง
เสียงโกรธเคือง ร่ำร้อง ท่องชื่อฉัน
วิ่งเข้าไป คว้าไขว่ พันละวัล
กลับบ้านกัน น่ะคนดี รพีกาญจน์
..กุสุมา.. 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
