[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บูรพาท่าพระจันทร์]

..ที่เดิม..
.....
ฉันยังคงยืนอยู่ในที่เดิม…
ร่างต่างรอ ต่างเริ่ม เติมความรัก
เก็บหัวใจขึ้นมองเมื่อกรองถัก
ค่อยค่อยดูและรู้จักกับชีวา
ความทรงจำเสี้ยวหนึ่งของชีวิต
กับความคิดสะอาดพิลาสค่า
อยากหวนหาลาลับการกลับมา
ร่วมรักษาความรักพิทักษ์ใจ
…..
เวลาผ่านกาลเปลี่ยนเวียนและวน
งามความฝันเม็ดฝนบนฟ้าใหม่
เส้นทางเดินเกินพบก็หลบไป
เหมือนต้นไม้ผลัดใบในฤดู
คำสัญญาว้าเหว่ทะเลห่ม
ยินคลื่นลมพัดใบ-ไม้ไหวลู่   
ทิ้งเวลาอ้างว้างหว่างประตู
จนเช้าตรู่รู้จักการทักทาย
ดวงอาทิตย์เย้าหยอกแล้วบอกว่า
เขาคงไม่กลับมาคราตื่นสาย
เห็นแต่เงาเมฆไหวอยู่ไกลกาย
กลางหนาวชื้นคืนหน่ายยังหายใจ
…..
ยืนอยู่ตรงที่เดิมในคืนนี้
แม้พระจันทร์ริบหรี่ยังมีใส
ถึงเธอไม่กลับมาจากฟ้าไกล
จะเก็บฝัง“ หัวใจ ” ไว้ดังเดิม!
…..

 

ภาพจาก bloggang.com

เราเพียงผ่านมาพบเพื่อพลัดพราก



เราไม่อาจข้ามผ่านกาลเวลา
เพื่อย้อนมายืนหยุดยังจุดเริ่ม
วิถีขื่นคืนค่ำทบซ้ำเติม
เรื่องราวเดิมบีบใจไม่อาจยื้อ

เราเพียงผ่านมาพบเพื่อพลัดพราก
กล่าวสัญญาเพียงฝากคำยึดถือ
หวังคืนกลับเคียงกันวันปล่อยมือ
แท้จริงคือห่างกันนิรันดร
...
อยู่ในโลกโศกเศร้าฉันเฝ้าฝัน
ใต้ตะวันร้อนแรง ฉันแรงอ่อน
ปาฏิหาริย์หลุบปีกดาวหลีกจร
แสวงพรศักดิ์สิทธิ์จากทิศใด
เมื่อขอบฟ้าลั่นกลองทำนองพลบ
จะรินลบหนทางสว่างไสว
เราจะเป็นวันวานและผ่านไป
คิดถึงฉันหรือไม่? ..ฉันไม่รู้
เสียงหัวเราะวันวานหวานจับใจ
กังวานไหวในท่ามความหดหู่
มือแห่งพรหมแดนมิตรปิดประตู
แยกเราอยู่ไกลมากจากชีวิต-
ที่คิดถึง..
ม่านน้ำตาตกตึง ขึงสถิต
เผลอเดินทางห่างไกลออกไปนิด
หวังใจกลับเคียงชิด..กลับโชคร้าย

เราจะต้องขมขื่นกี่หมื่นครั้ง
แบกความหวังไปสุดยังจุดหมาย
เมื่อเรายืนอยู่ท่ามความเป็น-ตาย
โดยที่หายใจอยู่รู้หนาว-ร้อน.

เช่นลมเอื่อย เฉื่อยฉิว ต้องผิวผ่อง
โลมเนื้อทอง ตระกองเจ้า เร้าสมร
ครั้นหนำใจ ให้พราก ทิ้งจากจร
ให้อาวรณ์  ถอนสะอื้น รอคืนมา.../

บูรพาท่าพระจันทร์