อาทิตย์ลา..ล่วงลับ..ดับโลกมืด.......
ความหนาวคืบ..คลานมา..พาหวั่นไหว......
ใยเธอหนอ..ใจคอ..ลาลับไกล......
ไม่สงสาร...บ้างหรือไร...ใครเหงาคอย......
ดึกดื่น..เดือนเด่น..ดาวดูด้อย......
แสงเดือนคล้อย..คราเคลื่อน..เลื่อนลงต่ำ......
น้ำค้างพรม...พราวพร่าง...อย่างใจดำ.......
ลมโบกโบย...คอยย้ำ...ซ้ำใจกาย.....
ผู้หญิงดินๆ
ความหนาวคืบ..คลานมา..พาหวั่นไหว......
ใยเธอหนอ..ใจคอ..ลาลับไกล......
ไม่สงสาร...บ้างหรือไร...ใครเหงาคอย......
ดึกดื่น..เดือนเด่น..ดาวดูด้อย......
แสงเดือนคล้อย..คราเคลื่อน..เลื่อนลงต่ำ......
น้ำค้างพรม...พราวพร่าง...อย่างใจดำ.......
ลมโบกโบย...คอยย้ำ...ซ้ำใจกาย.....
ผู้หญิงดินๆ
แม้อาทิตย์ จะลา ล่วงลับโลก
ลมโชยโบก พัดมา อย่ามีหน่าย
กาลเวลา เริ่มคล้อย พลอยเดียวดาย
ใจคนรอ ท้อพ่าย คลายลืมลง
เดือนเด่นดับ ลับลา ฟ้ายังอยู่
คอยเป็นคู่ เป็นเพื่อน เตือนอย่าหลง
ฟ้ามืดมิด ชีวิต ยังมั่นคง
อย่าพะวง นักเลย เคยอยู่เคียง
พันทอง
ลมโชยโบก พัดมา อย่ามีหน่าย
กาลเวลา เริ่มคล้อย พลอยเดียวดาย
ใจคนรอ ท้อพ่าย คลายลืมลง
เดือนเด่นดับ ลับลา ฟ้ายังอยู่
คอยเป็นคู่ เป็นเพื่อน เตือนอย่าหลง
ฟ้ามืดมิด ชีวิต ยังมั่นคง
อย่าพะวง นักเลย เคยอยู่เคียง
พันทอง