ฉัน, เท้าเปล่าเลาะเลียบเดินเหยียบย่าง
สัมผัสความอ้างว้างตั้งแต่เริ่ม
ลมกวาดทรายเกรี้ยวกราดคลื่นสาดเติม
ลบรอยเท้ารอยเดิมจนเริ่มเลือน
กลิ่นคาวปลาคละคลุ้งเหนือคุ้งน้ำ
ดาวประจำทิศหายฟ้าไร้เพื่อน
ความรู้สึกรินหลั่งหลังมาเยือน
บอบบางเหมือนรอยเท้าที่เบาบาง
การหวนมายังที่-ที่เคยรัก
ปวดร้าวสักเท่าไรในความห่าง
หลังการตัดสินใจใครปล่อยวาง
ออกเดินทางแล้วทิ้งทุกสิ่งไว้-
เป็นความหลัง..
เฝ้ารอจนกระทั่ง หวังไม่ได้
สับสนบนทางฝันสีควันไฟ
ทุกขณะหายใจยิ่งไกลกัน
หรือฉันต้องปรับใจให้ชาชิน
ขณะเธอโบยบินอีกถิ่นฝัน
หรือฉันต้องจากตายไปนิรันดร์
เธอจึงหันคืนกลับมารับรู้
.....
หรือเราสองต้องเป็นเส้นขนาน
ย่ำรอยเท้าก้าวผ่าน สวนกันอยู่
ต่างปกปิดตัวตน นิ่งทนดู
ยอมเป็นผู้บอบช้ำอย่างจำนน!
ฉัน, เท้าเปล่าเลาะเลียบอย่างเรียบง่าย
เสื้อพลิ้วชายหวิวเบาในเงาหม่น
ขยักน้ำตาไม่ให้เอ่อล้น
ล้มตัวบนหาดทราย..ก่อนหายมา.
ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
