พวกเขาคอย ก่อกรรม ทำความชั่ว
จิตสำนึก เตี้ยต่ำ ดำมืดมัว
มิเกรงกลัว โทษทัณฑ์ สากรรจ์ใด
คุณความดี สักนิด หมดสิทธิ์เห็น
สร้างแต่เวร พร่ำเพรื่อ เคยเบื่อไหม
ประพฤติผิด ซ้อนซ้ำ อยู่ร่ำไป
เป็นข่าวใหญ่ ให้ตำหนิ มิเว้นวัน
สังคมพลอย อ่อนแอ ย่ำแย่หนัก
อัปลักษณ์ ด้วยเสนียด ภาพเดียดฉันท์
โดยน้ำมือ โจรผู้ร้าย ใจอาธรรม์
ซึ่งขยัน ทำชั่ว-ตัวเป็นเกลียว
ความเดือดร้อน ห้อมล้อม ทุกหย่อมหญ้า
หลากปัญหา รุมเร้า เข้ากราดเกรี้ยว
สุจริตชน ประหม่า หน้าซีดเซียว
จำขับเคี่ยว ดิ้นรน จนอ่อนใจ
เหมือนตกอยู่ ท่ามกลาง หว่างสิงห์เสือ
อาจเป็นเหยื่อ เมื่อไร ไม่รู้ได้
“อาชญากร” คุกคาม หยามไผท
มิเห็นใคร กำราบ ปราบจริงจัง
คำว่าคน เปรียบเรา เขาก็คน
ดวงกมล แค่หนึ่ง พึ่งเลือดหนัง
เอาใจเขา ใจเรา วางตาชั่ง
ความดีตั้ง ชั่ว-ดี ที่เลือกแดน
เคยเฝ้าถาม ใจตัว อยากชั่วไหม
ทำร้ายใคร ใดอื่น มากหมื่นแสน
ถูกประณาม หยามหมิ่น ลิ้นดูแคลน
สิ่งทดแทน ที่ได้ ภัยสังคม
มองทุกอย่าง จากเรา เข้าเปรยเปรียบ
นำเราเทียบ เทียมคิด พินิจบ่ม
มือยื่นช่วย ด้วยห่วง บ่วงช้ำตรม
จากระทม ทั้งชีวิต มิคิดชั่ว
..กุสุมา..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
