.....
...จันทร์เจ้านวลวาว...
...ละมุนดาว..ยังไม่ได้ส่วนเสี้ยว...
...นุ่มนิ้ว..น้อยน้อยก้อยเรียว...
...ใจยังเกาะเกี่ยว..ให้เทียวซึ้งไม่สร่างซา...
...ปุยฝันละล่องลอย....
...ขี่เมฆน้อย..สู่คนคอยอีกฝั่งฟ้า...
...กล่อมขวัญ..ยามเข้านิทรา...
...ทุกครั้งพริ้มตา..ให้นอนหลับฝันดี...
...ยังมั่นอยู่นะคุณ...
...อกอุ่นอุ่น..ยังรอคุณตรงนี้...
...ไม่แม้..สักวินาที...
...จะคิดไปมี..ใครมาแทนที่คุณ...
.....
ปภัสร์
๑๓ ธันวาคม ๒๕๕๔
คื น นี้ . . . อุ ณ ห ภู มิ 1 5 อ ง ศ า
นั่งคนเดียวมองดาวมองฟ้า...กับกาแฟแก้วอุ่น
คิดถึงคนไกล...ที่หัวใจมันแสนคุ้น
ไอรักยังละมุน...หอมกรุ่นกลิ่นความห่วงใย
ฝ า ก ค ว า ม ห่ ว ง ห า . . . ผ่ า น จั น ท ร า ใ น คื น ห น า ว
วานสายลมถามข่าว...ว่าสบายดีใช่ใหม
โหยหาอ้อมแขนที่เคยคุ้น...เพราะรู้ดีว่าอุ่นแค่ไหน
แล้วก็ได้แต่ถอนใจ...คงหลับแล้วใช่ใหมคนดี
ไ ด้ แ ต่ ก ร ะ ซิ บ เ บ า เ บ า ผ่ า น ด ว ง ด า ว บ น ฟ า ก ฟ้ า
เค้าไม่ไหวแล้วน้าาาา...หาวววแล้วหล่ะคืนนี้
ซุกตัวกับกองผ้า...ควานหาไออุ่นที่พอมี
แค่อยากกระซิบบอกอีกที...ว่าคืนนี้...คิดถึงเหลือเกิน...
นั่งคนเดียวมองดาวมองฟ้า...กับกาแฟแก้วอุ่น
คิดถึงคนไกล...ที่หัวใจมันแสนคุ้น
ไอรักยังละมุน...หอมกรุ่นกลิ่นความห่วงใย
วานสายลมถามข่าว...ว่าสบายดีใช่ใหม
โหยหาอ้อมแขนที่เคยคุ้น...เพราะรู้ดีว่าอุ่นแค่ไหน
แล้วก็ได้แต่ถอนใจ...คงหลับแล้วใช่ใหมคนดี
เค้าไม่ไหวแล้วน้าาาา...หาวววแล้วหล่ะคืนนี้
ซุกตัวกับกองผ้า...ควานหาไออุ่นที่พอมี
แค่อยากกระซิบบอกอีกที...ว่าคืนนี้...คิดถึงเหลือเกิน...
เอ-มิ-กา