ในมุมมืดเมื่อแสงเกิดย่อมเจิดจ้า
ถ้าหากว่าสลับทางอยู่กลางแสง
เมื่อความมืดมัวขุ่นเริ่มรุนแรง
โลกเปลี่ยนแปลงเหมือนตาบอดต้องถอดใจ
ในมุมมืดเมื่อแสงเกิดย่อมเฉิดฉัน
เมื่อมองมันเหมือนว่าน่าเลื่อมใส
ได้รู้ซึ้งถึงความงามนามแสงไฟ
สวยเพียงใดในมุมมืดเมื่อแสงมี
เมื่อมีแสงสว่างตามาตลอด
พอมืดบอดหวาดกลัวมัวแต่หนี
เดินหลงทิศผิดทางห่างทุกที
จนวิถีที่สว่างเริ่มจางลง
เมื่อมีแสงสว่างตาแต่ถ้าหาย
เหมือนมารร้ายรุมเร้าให้ลุ่มหลง
มองไม่เห็นหนทางที่มั่นคง
เดินดิ่งตรงงงทิศเดินผิดทาง
ในหนทางกลางความมืดเมื่อได้คิด
เปลี่ยนชีวิตได้ทันทีที่ฟ้าสาง
ถ้ามืดมิดเมื่อใดทางไม่จาง
รู้ทุกอย่างในที่มืดไม่กลัวมัน
ในหนทางกลางแสงเมื่อแปลงเปลี่ยน
เดินวนเวียนอยู่ที่เดิมเริ่มหุนหัน
ล่วงถลำล้ำเข้าไม่เท่าทัณฑ์
หลงติดจั่นจนใจแก้ไม่เป็นฯ
จ.รัตติกาล
ถ้าหากว่าสลับทางอยู่กลางแสง
เมื่อความมืดมัวขุ่นเริ่มรุนแรง
โลกเปลี่ยนแปลงเหมือนตาบอดต้องถอดใจ
ในมุมมืดเมื่อแสงเกิดย่อมเฉิดฉัน
เมื่อมองมันเหมือนว่าน่าเลื่อมใส
ได้รู้ซึ้งถึงความงามนามแสงไฟ
สวยเพียงใดในมุมมืดเมื่อแสงมี
เมื่อมีแสงสว่างตามาตลอด
พอมืดบอดหวาดกลัวมัวแต่หนี
เดินหลงทิศผิดทางห่างทุกที
จนวิถีที่สว่างเริ่มจางลง
เมื่อมีแสงสว่างตาแต่ถ้าหาย
เหมือนมารร้ายรุมเร้าให้ลุ่มหลง
มองไม่เห็นหนทางที่มั่นคง
เดินดิ่งตรงงงทิศเดินผิดทาง
ในหนทางกลางความมืดเมื่อได้คิด
เปลี่ยนชีวิตได้ทันทีที่ฟ้าสาง
ถ้ามืดมิดเมื่อใดทางไม่จาง
รู้ทุกอย่างในที่มืดไม่กลัวมัน
ในหนทางกลางแสงเมื่อแปลงเปลี่ยน
เดินวนเวียนอยู่ที่เดิมเริ่มหุนหัน
ล่วงถลำล้ำเข้าไม่เท่าทัณฑ์
หลงติดจั่นจนใจแก้ไม่เป็นฯ
จ.รัตติกาล