[/color][/size][/center]
กลิ่นอาย สายหมอก เหมือนบอกว่า
อย่าร้าง เลือนลา พาสับสน
ลมหนาว มาเยือน เรือนใจตน
ดั่งมนต์ เหมันต์ อันรื่นรมย์
มวลหมู่ มาลี กลีบคลี่สยาย
หอมกลิ่น กำจาย ให้สุขสม
สวรรค์บนดิน สิ้นโศกตรม
น้ำค้าง พร่างพรม ห่มเดือนดาว
“สุนันยา”
[/quote]อย่าร้าง เลือนลา พาสับสน
ลมหนาว มาเยือน เรือนใจตน
ดั่งมนต์ เหมันต์ อันรื่นรมย์
มวลหมู่ มาลี กลีบคลี่สยาย
หอมกลิ่น กำจาย ให้สุขสม
สวรรค์บนดิน สิ้นโศกตรม
น้ำค้าง พร่างพรม ห่มเดือนดาว
“สุนันยา”
ไอดินกลิ่น ดอกหญ้า พนาสณฑ์
เสาวคนธ์ รวยริน กลิ่นจันทน์ขาว
สกุณา บรรเลง ดุจเพลงยาว
สะท้านหนาว หวั่นไหว ยามได้ยิน
ก่อนเคยเคียง คลอคู่ อยู่กันสอง
เคยปรองดอง อ้อนรัก ชมปักษิน
บัดนี้เธอ ทิ้งไป ไม่ยลยิน
ยุพาพิน หนีหาย ไม่หวนคืน
น้ำผึ้งเปลี่ยน ขมเฝื่อน มิเหมือนก่อน
สายสมร เปลี่ยนใจ ไม่อาจฝืน
กลิ่นดินหญ้า รำเพย เคยกลมกลืน
กลับมิชื่น ฤดี อย่างที่เคย