นึกย้อนหลังกลับไปสมัยเด็ก
ตัวยังเล็กไม่รู้ความตามประสา
คืนหนึ่งนั้นผู้ใหญ่ได้กล่าวมา
บนท้องฟ้าพระราหูข่มขู่จันทร์
ไล่จับได้กลืนกินให้สิ้นซาก
อมคาปากแสงหายไปซีกนั่น
ทั้งหมู่บ้านตวาดใส่หมายไล่กัน
เสียงปืนลั่นราหูรู้หนีไป
ปิ๊บกะละมังถังเก่าเอามาเคาะ
หาจำเพาะขอเพียงเสียงเข้าไล่
กลุ่มเด็กเด็กเรานี้มิเข้าใจ
ว่าเหตุใดราหูดูดุจัง
จะวิ่งเล่นไล่จับรับไม่ได้
พวกผู้ใหญ่บอกให้ไปอยู่หลัง
หากขืนเล่นซนไปไม่ระวัง
เกิดพลาดพลั้งราหูกินสิ้นชีวา
ต่างก็กลัวลนลานคลานไปแอบ
ยืนตัวแนบบังเงาเสาไฟฟ้า
ก็นานอยู่จะคายกายจันทรา
เกือบจะบ้าแล้วนั้นเพราะฉันกลัว.
นพ
13 ธ.ค.54
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
