ทุกข์ระทม ถมทับ กับกาลก่อน-
ฤดูหนาว ร้าวรอน กลับย้อนเผย
เหมันต์ย้ำ ความหม่น ทนเช่นเคย
โอ้อกเอย ปวดปร่า น้ำตาริน
วอนเทวาเบื้องบน ดั่งคนท้อ
ไร้คู่คลอเคียงหมาย ใฝ่ถวิล
ในอ้อมกอด เหมันต์หวั่นดวงจินต์
คงหมดสิ้น คำรัก มาทักทาย...
"สุนันยา"
ยังมิเลือน เตือนใจ ให้คืนหลัง
อดีตยัง ฝังเตือน ยากเลือนหาย
เป็นแผลเหน็บ เจ็บแสบ แทบวางวาย
จำจนตาย พ่ายเล่ห์ คืนเหมันต์.../
บูรพาท่าพระจันทร์
อดีตยัง ฝังเตือน ยากเลือนหาย
เป็นแผลเหน็บ เจ็บแสบ แทบวางวาย
จำจนตาย พ่ายเล่ห์ คืนเหมันต์.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
