เย็นสายลมห่มเหงาด้วยเงาโศก
ยามวิโยคโตรกตรมระทมหงอย
เคยรังสรรค์กลั่นพจน์เป็นบทคอย
ร่วมเรียงถ้อยร้อยคำมากำนัล
กลับลางเลือนเหมือนเช่นจะเร้นหลบ
ไม่อยากพบกลบทางเคยสร้างฝัน
ฤๅแหนงหน่ายคลายเกลียวเกี่ยวสัมพันธ์
ให้ทรวงหวั่นอ้างว้างกลางผู้คน
ไม่รู้ใจ
ยามวิโยคโตรกตรมระทมหงอย
เคยรังสรรค์กลั่นพจน์เป็นบทคอย
ร่วมเรียงถ้อยร้อยคำมากำนัล
กลับลางเลือนเหมือนเช่นจะเร้นหลบ
ไม่อยากพบกลบทางเคยสร้างฝัน
ฤๅแหนงหน่ายคลายเกลียวเกี่ยวสัมพันธ์
ให้ทรวงหวั่นอ้างว้างกลางผู้คน
ไม่รู้ใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
