[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

   
                                     โสมเจ้าเอ๋ย  เคยแต้ม  แอร่มสรวง
         จรัสดวง  ช่วงเพ็ญ  เห็นผ่องใส
         แล้วคืนนี้  จรบน  อยู่หนใด
         ทิ้งฉันไป  หลบเร้น  มิเห็นเงา

            เมฆีครื้น  คะนอง  ก้องเวหน
         ดวงกมล  เลื่อนลอย  หงอยอับเฉา
         เสียงพระพาย  ไห้หวน  ครวญแผ่วเบา
         เหงาแสนเหงา  เปล่าเปลี่ยว  อยู่เดียวดาย

            จิตซึมเซา  อ้างว้าง  ยามร้างรัก
         ทุกข์ทะลัก  อัสสุชน  หล่นเป็นสาย
         ละอองฝน  พ้นฟ้า  มาประปราย
         รักสลาย  ปวดร้าว  หนาวอุรา

            เธอรู้ไหม  ใครยัง  หวังเคียงคู่
         รอพธู  เร่งตื่น  คืนเคหา
         อธิษฐาน  วอนพระ  ภาวนา
         แม้เวลา  ล่วงผ่าน  ไปนานนม

            มองเดือนดาว  คราวใด  ใจสะท้าน
         นึกถึงกาล  ก่อนครั้ง  ยังสุขสม
         ใต้แสงจันทร์  ขับซอ  ล้อสายลม
         เธอ,ฉันบ่ม  รักแท้  มอบแก่กัน

            ราตรีนี้  ไร้คน  ปรนนิบัติ
         ช้ำสาหัส  อ่อนเปลี้ย  ละเหี่ยขวัญ
         ตัวคนเดียว  เศร้าสร้อย  คอยแสงจันทร์
         แอบโศกศัลย์  งันเงียบ  เย็นเยียบทรวง

                  

เห็นคำครวญชวนให้ คะนึงหา
ดวงจันทราเด่นใส ปลายฟ้าสรวง
เหตุใดหนอพี่เราเศร้าแดดวง
หรือรักลวง ในอดีต ที่ติดตรา

พร่ำพิไร ใจท้อ คลอความเหงา
น้ำตาพราว หลั่งไหล ร่ำไห้หา
ยามเมื่อเดือนเคลื่อนอยู่ หมู่ดารา
ดูคลับคลาย พี่ยา น้ำตาริน

เหมือนรักสิ้น ถวิลห่วง ดวงใจหาย
สูญสลาย ไกลห่าง ดั่งจันทร์วิ่น
แสงสว่าง กระจ่างฟ้า พาพังภินท์
เมื่อรักสิ้น แรงล้า พี่ล้าตรม

หรือดีต รักย้อน ตอนเดือนฉาย
สลายไป ทำให้ ใจขื่นขม
ต้องอยู่เดียว เปลี่ยวเหงา เศร้าระทม
ด้วยรักหวาน กลายขม ระทมใจ

เมื่อเห็นจันทร์ สะพร่าง พรางคิดถึง
ถ้อยรำพึง คราวก่อน เคยอ่อนไหว
เขาลืมสิ้น ไม่เหลือ แม้เยื่อใย
เศร้าฤทัย เมื่อเห็นจันทร์ คืนวันเพ็ญ/..

"สุนันยา"