ยามเช้า ของหน้าหนาว เจ็บปวดร้าว หนาวเหลือแสน
น้ำค้าง เกาะหญ้าแน่น คนไร้แฟน แสนเดียวดาย
ดายเดียวไม่มีคู่ นั่งมองดูดาวพร่างพราย
ระยิบงามไม่หน่าย แต่ภายใน ใจขุ่นมัว
มัวหลง พะวงรัก อยากจะหัก รักมั่วมั่ว
ถ้ามี ใครไหนชัวร์ ยอมมอบตัว มอบหัวใจ
ใจฉัน ทั้งสี่ห้อง งามดั่งทอง ควรค่าใช้
มีใคร สนบ้างไหม รับรักไว้ เถิดพ่อคุณ
คุณงาม ความดีนี้ ฉันยินดี ที่เกื้อหนุน
อบอวล ล้วนอบอุ่น มอบแทนคุณ ไปหนุนนอน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
