มองฝูงชนอลหม่านกลับพาลเหงา
โอ้ตัวเราเฝ้าแลชะแง้หา
เพียงใครหนึ่งซึ่งหวังดั่งแก้วตา
กลับร้างลาอาภัพแสนอับจน
หลากสาเหตุเภทภัยหรือไรนั่น
ถ้อยปลอบขวัญวันเก่าเฝ้าสับสน
ว่าจะอยู่คู่เคียงเพียงกมล
ไยหลีกพ้นหนทางเช่นหมางเมิน
ฤาเพียงอ้างต่างแดนจึงแสนเข็ญ
ความยากเย็นเป็นอยู่ดูเก้อเขิน
มิอาจก่อต่อฝันด้นดั้นเดิน
ปล่อยส่วนเกินเอิ้นหาทุกราตรี
จึงเคว้งคว้างกลางชนสู้ทนเศร้า
เหลือภาพเงาเฝ้าเตือนมิเคลื่อนหนี
ติดอยู่ในใจช้ำโดนย่ำยี
หวังเดือนปีที่ผ่านผสานรอย..
โอ้ตัวเราเฝ้าแลชะแง้หา
เพียงใครหนึ่งซึ่งหวังดั่งแก้วตา
กลับร้างลาอาภัพแสนอับจน
หลากสาเหตุเภทภัยหรือไรนั่น
ถ้อยปลอบขวัญวันเก่าเฝ้าสับสน
ว่าจะอยู่คู่เคียงเพียงกมล
ไยหลีกพ้นหนทางเช่นหมางเมิน
ฤาเพียงอ้างต่างแดนจึงแสนเข็ญ
ความยากเย็นเป็นอยู่ดูเก้อเขิน
มิอาจก่อต่อฝันด้นดั้นเดิน
ปล่อยส่วนเกินเอิ้นหาทุกราตรี
จึงเคว้งคว้างกลางชนสู้ทนเศร้า
เหลือภาพเงาเฝ้าเตือนมิเคลื่อนหนี
ติดอยู่ในใจช้ำโดนย่ำยี
หวังเดือนปีที่ผ่านผสานรอย..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
