เมื่องานเลี้ยงเลิกราถึงคราจาก
ดุจกระชากหัวใจให้ป่วนปั่น
เหลือเพียงซากดอกไม้เคยให้กัน
สื่อสัมพันธ์อย่าคลายมลายรา
มอบดอกไม้ให้กันในวันเลี้ยง
ยืนข้างเคียงเพียงครู่อยู่ตรงหน้า
ไม่มีคนเยื่อใยให้ราคา
คนยิ้มร่าหากันพลันลืมเลีอน
น่าสงสารดอกไม้ยามไร้ค่า
อยากบูชาบนหิ้งไม่ทิ้งเกลื่อน
หรือเก็บไว้ให้แห้งดั่งแจ้งเตือน
เจ้าจากเพื่อนคนใดมอบให้มา
คนที่ทิ้งดอกไม้จากใจเพื่อน
ก็เสมือนเลือนลืมไม่ปลื้มค่า
ถ้าคนให้มาเห็นอย่างเต็มตา
คงอำลาจากไปไม่หวนคืน
"ปรางค์ สามยอด"
ดุจกระชากหัวใจให้ป่วนปั่น
เหลือเพียงซากดอกไม้เคยให้กัน
สื่อสัมพันธ์อย่าคลายมลายรา
มอบดอกไม้ให้กันในวันเลี้ยง
ยืนข้างเคียงเพียงครู่อยู่ตรงหน้า
ไม่มีคนเยื่อใยให้ราคา
คนยิ้มร่าหากันพลันลืมเลีอน
น่าสงสารดอกไม้ยามไร้ค่า
อยากบูชาบนหิ้งไม่ทิ้งเกลื่อน
หรือเก็บไว้ให้แห้งดั่งแจ้งเตือน
เจ้าจากเพื่อนคนใดมอบให้มา
คนที่ทิ้งดอกไม้จากใจเพื่อน
ก็เสมือนเลือนลืมไม่ปลื้มค่า
ถ้าคนให้มาเห็นอย่างเต็มตา
คงอำลาจากไปไม่หวนคืน
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
