เดียวดายยามไร้จันทร์

   โสมเจ้าเอ๋ย เคยแต้ม แอร่มสรวง
         จรัสดวง ช่วงเพ็ญ เห็นผ่องใส
         แล้วคืนนี้ จรบน อยู่หนใด
         ทิ้งฉันไป หลบเร้น มิเห็นเงา

            เมฆีครื้น คะนอง ก้องเวหน
         ดวงกมล เลื่อนลอย หงอยอับเฉา
         เสียงพระพาย ไห้หวน ครวญแผ่วเบา
         เหงาแสนเหงา เปล่าเปลี่ยว อยู่เดียวดาย

            จิตซึมเซา อ้างว้าง ยามร้างรัก
         ทุกข์ทะลัก อัสสุชน หล่นเป็นสาย
         ละอองฝน พ้นฟ้า มาประปราย
         รักสลาย ปวดร้าว หนาวอุรา

            เธอรู้ไหม ใครยัง หวังเคียงคู่
         รอพธู เร่งตื่น คืนเคหา
         อธิษฐาน วอนพระ ภาวนา
         แม้เวลา ล่วงผ่าน ไปนานนม

            มองเดือนดาว คราวใด ใจสะท้าน
         นึกถึงกาล ก่อนครั้ง ยังสุขสม
         ใต้แสงจันทร์ ขับซอ ล้อสายลม
         เธอ,ฉันบ่ม รักแท้ มอบแก่กัน

            ราตรีนี้ ไร้คน ปรนนิบัติ
         ช้ำสาหัส อ่อนเปลี้ย ละเหี่ยขวัญ
         ตัวคนเดียว เศร้าสร้อย คอยแสงจันทร์
         แอบโศกศัลย์ งันเงียบ เย็นเยียบทรวง