ทุกข์,สุขเกิดจากใจ

   โรมรัน พันตู อยู่บนโลก
            สุข,โศก ทั้งมวล ล้วนภาพหลอน
            อนรรฆ ศักดา ฐานันดร
            อาวรณ์ ร้อนเร่า ก็เท่านั้น

       เกิดมา เรือนร่าง ต่างเปลือยเปล่า
            มือเท้า ครบถ้วน ควรสุขสันต์
            ที่ทุกข์ เพราะความ อยากครามครัน
            โมหันธ์ ฉันทา ทำตามัว

ลดความ หงุดหงิด คิดน้อยหน่อย
            จากคอย เคร่งครัด หัดยิ้มหัว
            โทโส โลกีย์ ที่มืดมัว
            เกลือกกลั้ว มากนัก จักทุกข์ใจ

อย่าให้ ตัณหา มาปลุกเร้า
            ปัดเป่า กลิ่นกาม ความหลงใหล
            กินอิ่ม สักมื้อ คือกำไร
            ปลงได้ วางได้ ใจสุขพลัน

ความตาย เร็ว,ช้า ย่อมมาถึง
            ชาติหนึ่ง ชั่วแล่น มันแสนสั้น
            หลับตา เป็นศพ ก็จบกัน
            ยึดมั่น ถือมั่น เพื่ออันใด

พอกิน พอใช้ ไม่โอ่อ่า
            ดีกว่า วิตก จนหมกไหม้
            นรก สวรรค์ มีบันได
            ทางไป อยู่ใน ใจเราเอง