[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาญจนธโร]

เพรงกาลเอื้อนเลือนลาจวบฟ้าสาง
เมฆหมอกบางกางกั้นปิดคั่นสรวง
เฝ้าแลมองจ้องดาวให้หนาวทรวง
ถ้อยคำห่วงดวงขวัญแสนหวั่นใจ
 
ว่าระหว่างทางดาวเคยวาววับ
ประกายจับกลับเลือนมิเคลื่อนไหว
ฤาสังหรณ์ก่อนจากจำพรากไกล
สลายไปไม่หวนดั่งครวญมา

เคยอวลกลิ่นรินรักเป็นสักขี
ถ้อยวจีที่วาดปรารถนา
ประทับจูบรูปโลมโฉมสุดา
มินำพาตราสิทธ์ที่ปิดบัง

เพียงขอแค่แลตาสักคราหน
ปลุกปลอบมนคนเหงาที่เฝ้าหวัง
ร่วมบรรเลงเพลงฝากจากภวังค์
ลืมความหลังครั้งโศกทิ้งโลกย์ลวง

อาบสายลมห่มหนาว ณ ราวป่า
ในอ้อมฟ้าพร่าพรายผกายสรวง
ปุยฝันปลิวพลิ้วแลจ่อมแดดวง
เบิ่งทีท่วงทำนองละอองเพรง

ยะเยียบจินต์ถวิลวานสะท้านอก
ดั่งแก้พกฟกตรมก็ข่มเหง
หนึ่งรอยเกี่ยวเรียวก้อยร้อยเลบง
บัดนี้เคว้งเชลงพจน์ล้วนบทครวญ

พิร่ำสรรปั้นสุขหมายปลุกปลอบ
ชำเลืองลอบกอบหวานในกาลหวน
มาโจมทรวงห้วงรักติดปลักตรวน
สู่โอบอวลไออุ่นละมุนเจือ

เถิดดื่มด่ำเพรงกาลกู่ขานขับ
ที่เพรียกรับขวัญเจ้าจากเงาเฝือ
เคยตรอมตรมขมขื่นสะอื้นเครือ
จงถากเถือทิ้งขว้างห่างกมล

อย่าจ่อมจมถมทรวงในห้วงโศก
เพียงเพราะโลกย์โกรกช้ำระกำผล
ปลุกหทัยไล่รุกท้อทุกข์ทน
ฝ่าวังวนกลพ่ายมิหน่ายนาน

อาบสายลมห่มหนาวมองดาวดาษ
ประจงวาดแวววามท่ามสถาน
กำซาบซับจับร้อยเป็นถ้อยกานท์
เยาวมาล์จารนี้พลีอนงค์

ปภัสร์
๘ ธันวาคม ๒๕๕๔