พัทยา ครานั้น ฉันสุขนัก
มอบความรัก จากใจ หลงได้ปลี้ม
มีความสุข ชั่วคราว ราวหยิบยืม
เขาจากไป คงลีม แล้วเยื่อใย
นอนหนุนตัก ชายหาด พัทยา
เขาเว้าวอน อ้อนว่า เชื่อใจได้
ฉันจึงเกือบ หลามตัว ให้เขาไป
มิเป็นไร จิตฉัน มั่นคงดี
เกือบหลามตัว เสียแล้ว นะแก้วเอ๋ย
แค่เขาเปรย คำหวาน หว่านเต็มที่
จะหลอกแจาะ ไข่แดง เรานะซี
อย่ามาหลอก กินฟรี ไม่มีทาง
ฉันเป็นหญิง ต้องหยิ่ง ในศักดิ์ศรี
ถ้ามาหลอก อย่างนี้ หนีไกลห่าง
อันว่าชาย หลอกให้ ใจอ้างว้าง
กลัวจะนอน ฝันค้าง เมื่อห่างกัน
พันทอง